กรณีศึกษา การปฏิรูปของอาณาจักรจีน (ตอนที่ ๑)

อาณาจักรจีนนับตั้งแต่บรรพบุรุษเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่และเกรียงไกรที่สุด คนจีนในยุคก่อนเลยมีความเชื่อว่าอาณาจักรของตนเป็นเจ้าโลก จึงมักเรียกคนเผ่าอื่นว่า คนเถื่อน

ในรัชสมัยจักรพรรดิเต๋อจง (ค.ศ. ๑๘๗๕- ๑๙๐๘) แห่งราชวงศ์ชิง อาณาจักรจีนต้องแพ้สงครามมาโดยตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต้องพ่ายแพ้ให้แก่ชาวญี่ปุ่น ประชาชนชาวจีนถือว่าเป็นความอัปยศอย่างที่สุด จึงเกิดกระแสเรียกร้องให้มีการเปลี่ยนแปลงด้านการเมืองอย่างรีบด่วน

บุคคลที่มีอิทธิผลทางความคิด ในการเรียกร้องให้เกิดการเปลี่ยนในยุคนี้มี ๓ ท่าน ได้แก่ ถานซื่อถง เอี๋ยนฟุและคังอิ๋วหวุย

 ถานซื่อถง เกิดในตระกูลใหญ่มณฑลหูหนาน บิดารับราชการเป็นผู้ตรวจการ ในวัยเด็กเวลาบิดาเดินทางไปตรวจการที่ใด ถานซื่อถงจะเดินทางไปด้วยทุกครั้งทำให้ได้เห็นถึงสภาพความเป็นอยู่และความแตกต่างทางภูมิศาสตร์ของแต่ละสถานที่เป็นอย่างดี

เมื่อเจริญวัยขึ้นถานได้รับการศึกษาจากอาจารย์ที่เป็นนักบวชขงจื๊อ นักบวชในพระพุทธศาสนา และนักบวชคริสต์ที่สอนหลักวิทยาศาสตร์ เมื่อสำเร็จการศึกษาเขาได้รับเชิญให้ไปเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยอู้เสวียตั่ง ระหว่างที่เป็นอาจารย์สอนหนังสือถานได้ร่วมมือกับเฉินเปาเจินผู้ว่าราชการมณฑลหูหนาน ชี้นำความคิดใหม่ ๆ เกี่ยวกับการปฏิรูปชาติ ให้แก่ประชาชนจนเกิดการรวมกลุ่มเพื่อปฏิรูประดับชาติในลำดับต่อไป