ต่างคนต่างคิด บ้านเมืองวิปริต ชีวิตมลาย

เมืองไทยของเรา      เข้าทางลำบาก

เพราะคนใช้ปาก      พูดจาถากถาง

ด่าทอโจมตี              กาลีทุกทาง

สามัคคีอับปาง        ทุกอย่างวุ่นวาย

พวกมึงชั่วช้า          เลวสารพัด

พวกมึงพวกสัตว์    พวกมึงบัดสี

พวงมึงโกงกิน        ทรัพย์สินอัปปรีย์

พวกกูไม่มี              กินขี้กินตังค์

ข่าวทะเลาะกัน     ทุกวันทุกวี่

ทับถมโจมตี          เห็นขี้เห็นไส้

ประชาชนเรา        ก็เศร้าหัวใจ

ได้รับพิษภัย         ไร้สามัคคี

เลิกทะเลาะกัน     ทุกวันทุกวี่

พอเถอะพอที         ไอ้-อีไม่เอา

เมืองไทยเรานี้        สามัคคีกันหนา

พี่ ป้า น้า อา           ช่วยทีช่วยที

Cr. เจ้าคุณพิพิธ

การแบ่งฝัก แบ่งฝ่าย เกิดขึ้นเมื่อเราเลือกมองแต่ข้อบกพร่องของคนอื่น

เลือกมองแต่ความแตกต่างในตัวผู้อื่น ทั้ง ๆ ที่ในความเป็นจริง

เราทุกคนมีความเหมือนมากกว่าความต่าง

ทุกคนมีพ่อแม่พี่น้อง ทุกคนอยากเป็นคนดี

อยากมีความสุข เคยประสบความพลัดพรากสูญเสีย

รักชาติบ้านเมือง ฯลฯ

หากเราหันมามองเห็นความเหมือนของกันและกันให้มากขึ้น

ใส่ใจกับความแตกต่างให้น้อยลง

เราจะรักและเอื้ออาทรกันมากกว่านี้